Dieta
Sokół wędrowny poluje w powietrzu lub z grzędy. Poluje na ptaki i albo nurkuje na swoją ofiarę z góry, albo goni ją od tyłu. Łapie swoją ofiarę za pomocą silnych, ostrych szponów. Szacuje się, że sokół wędrowny może nurkować z prędkością do 200 mil na godzinę!
Cykl życia
Samce i samice par sokoła wędrownego łączą się w pary na ponad rok. Wracają do tego samego obszaru co roku, aby się rozmnażać. Samiec wykonuje powietrzne pokazy, aby zaloty do samicy. Para tworzy gniazdo na gzymsie klifu lub innym wysokim grzęzawisku. Gniazdo jest tylko wgłębienie w ziemi wyłożone trawą, żwirem i brudem. Sporadycznie para będzie gniazdo w dziupli drzewa lub opuszczonego gniazda innego ptaka. W obszarach miejskich, pary mogą gnieździć się na wysokich budynkach, wieżach lub mostach!
Samica składa 3-4 jaja. Zarówno samiec jak i samica inkubują jaja. Pisklęta wykluwają się w ciągu około miesiąca, a oboje rodzice opiekują się nimi i karmią je. Pisklęta wykluwają się, gdy mają około 40 dni, ale pozostają z rodzicami, dopóki nie będą mogły polować na własną rękę.
Zachowanie
Pestycyd DDT, który był używany do kontroli owadów, doprowadził do spadku populacji sokoła wędrownego na początku lat 40. Do lat 60-tych sokół wędrowny zniknął ze wschodniej części Stanów Zjednoczonych, a w latach 70-tych populacje zachodnie zmniejszyły się nawet o 90 procent. W 1970 roku sokół wędrowny został wpisany na listę gatunków zagrożonych w Stanach Zjednoczonych. DDT został zakazany w 1972 roku i zakaz ten, wraz z programami hodowli i wypuszczania w niewoli oraz sztucznymi miejscami gniazdowania, doprowadził do wzrostu populacji sokoła wędrownego w Stanach Zjednoczonych. Sokół wędrowny został usunięty z Federalnej Listy Gatunków Zagrożonych w 1999 roku.