Spieniony mocz

Ogólnie, białka lub polipeptydy mają właściwości amfifilowe, które mogą działać jako środek powierzchniowo czynny i tworzyć pianę w moczu. Z drugiej strony, niektóre wolne aminokwasy dzielą tę właściwość i potencjalnie mogą również przyczyniać się do tworzenia piany. Klasycznym tego przykładem jest aminoacyduria, która występuje w zespole Fanconiego. Do takich aminokwasów należą metionina i tyrozyna, oba mają silne właściwości amfifilowe, a pacjenci z zespołem Fanconiego mogą wydalać z moczem znaczne ilości tych aminokwasów, przekraczające 500 mg w ciągu 24 godzin (3). Aminokwasomocz jest również powszechny w wielu schorzeniach z dysfunkcją kanalików proksymalnych, co obserwuje się w chorobie Denta (4), chorobie Wilsona (5), zatruciu kadmem (6) i szpiczaku mnogim, a także został opisany u osób z mutacją SLC5A2 kodującą SGLT2 (7). Jest to tylko nasze przewidywanie, nie potwierdzone obszernie przez obserwację, że osoby z takimi zaburzeniami mogą potencjalnie tworzyć pienisty mocz, nawet jeśli wynik badania dipstick będzie negatywny dla albuminurii. Pozostaje do sprawdzenia, czy szersze stosowanie inhibitorów SGLT2 zwiększy częstość występowania pienistego moczu.

Fosfolipidy, składnik dwuwarstw lipidowych błon komórkowych, są również amfifilowe. Nie jest nierozsądne oczekiwanie, że pęknięte komórki uwalniające fosfolipidy błonowe do moczu, jak w mikroskopijnym krwiomoczu i / lub ropomoczu bez białkomoczu, mogą przyczyniać się do powstawania piany moczu.

Aby zająć się tym tematem szerzej, przeszukaliśmy bazę danych ludzkiego metabolomu (HMDB), szukając konkretnie metabolitów w ludzkich biopreparatach z właściwościami amfifilowymi (8). Nasze poszukiwania pozwoliły na zidentyfikowanie 88 metabolitów wykrytych w wydzielinach ludzkiego ciała, z których 16 wykryto w ludzkim moczu, jak pokazano na rycinie 1. Piętnaście z tych metabolitów to pierwotne lub wtórne sole żółci, a jeden to ester kwasu tłuszczowego. Nie udało się ustalić zawartości tych metabolitów w ludzkim moczu. Należy zaznaczyć, że te substancje o właściwościach amfifilowych są obecne w normalnym moczu, co może tłumaczyć tendencję niektórych osób do tworzenia pojedynczej warstwy piany przy oddawaniu moczu, zwłaszcza gdy mocz jest zagęszczony. Należy się spodziewać, że u osób z cholestazą może występować nadmiar większości z tych metabolitów w moczu, co przyczynia się do powstawania piany. Ponadto środki przeczyszczające, które stymulują przepływ żółci do dwunastnicy (żółciopędne) lub pobudzają wytwarzanie żółci przez wątrobę (choleretyczne) mogą potencjalnie zwiększyć wydalanie soli żółciowych z moczem po ucieczce z krążenia jelitowo-wątrobowego. Osoby z przerostem bakterii jelitowych potencjalnie mogą mieć nadmierną ilość kwasu glikocholowego i kwasu glikooursodeoksycholowego, natomiast osoby z niedoborem palmitoilotransferazy karnitynowej 2 i celiakią mogą wydalać z moczem nadmiar L-palmitoilokarnityny. Przewiduje się, że takie warunki ze względnym nadmiarem soli żółciowych mogą być potencjalnie przyczyną powstawania piany w moczu przy braku białkomoczu.

Jako subiektywne doświadczenie, pienisty mocz jest zjawiskiem wysoce zmiennym, trudnym do określenia ilościowego i nie podlegającym referencjom, ale pozostaje wolnym testem i spontaniczną skargą, której nie należy ignorować. Tylko u około jednej trzeciej pacjentów zgłaszających się z tą skargą ostatecznie stwierdza się nieprawidłowy białkomocz, dlatego większość przypadków pienistego moczu pozostaje niewyjaśniona. Obecność nieprawidłowych (nadmiernych) ilości normalnie obecnych w moczu substancji amfifilowych (jak w cholestazie), jak również możliwość występowania innych niezidentyfikowanych substancji o podobnym charakterze chemicznym, pochodzących z niektórych produktów spożywczych lub leków, może tłumaczyć tę rozbieżność. W przypadku gammopatii monoklonalnych, jeśli głównym objawem jest pienisty mocz o niedawnym początku, a wynik badania wykrywającego albuminurię jest ujemny lub śladowy, zalecamy wykonanie oznaczenia stosunku białek w moczu do kreatyniny, ponieważ stosunek albumin do kreatyniny w moczu byłby niewystarczający. Innymi potencjalnymi przyczynami tego zjawiska mogą być stany, w których stężenie soli żółciowych w moczu może być większe niż zwykle. Zachęcamy klinicystów do zwracania uwagi na pienisty mocz przede wszystkim u pacjentów, którzy cierpią na nawracającą chorobę kłębuszków nerkowych lub są członkami rodzin z pewnymi genetycznymi zaburzeniami nerek, aby ułatwić wczesne wykrycie nawrotu choroby lub wczesną diagnozę, co może mieć duży wpływ na wynik leczenia. Lepsze zrozumienie tego zjawiska jest oczekiwane, gdy profilowanie metabolomiczne moczu stanie się uzupełnieniem istniejących klinicznych i laboratoryjnych metod diagnostycznych, które będą miały potencjał do ujawnienia różnych substancji w moczu o właściwościach amfifilowych. Przy obecnym rozumieniu i dostępnej wiedzy nie zalecamy badania pienistego moczu u pacjentów, u których nie występuje białkomocz. Jest zdecydowanie dużo miejsca na więcej badań, aby lepiej zrozumieć pienisty mocz.

• Copyright © 2019 by the American Society of Nephrology

.