Szlezwik, region historyczny i kulturowy zajmujący południową część Półwyspu Jutlandzkiego na północ od rzeki Eider. Obejmuje północną połowę kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn w północnych Niemczech oraz region Sønderjylland w południowej Danii.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Schleswig stał się duńskim księstwem w XII wieku i pozostał lennem związanym z Danią aż do przymusowej aneksji przez Austrię i Prusy po wojnie niemiecko-duńskiej (1864). Po wojnie siedmiotygodniowej (1866) Szlezwik został włączony wraz z Holsztynem do jednej prowincji pruskiej. Po I wojnie światowej duńska większość mieszkająca w Północnym Szlezwiku (na północ od Flensburga) opowiedziała się za przyłączeniem do Danii w plebiscycie (1920), przeprowadzonym zgodnie z Traktatem Wersalskim.
Dowody walk pomiędzy Duńczykami i Niemcami od IX do XII wieku znajdują się na zachód od miasta Szlezwik. Tutaj duńscy królowie zbudowali imponujący mur obronny znany jako Danewerk. W pobliżu znajdują się ruiny Haithabu, historycznej osady handlowej Wikingów. Dowody zarówno niemieckich jak i duńskich wpływów kulturowych obfitują w całym Szlezwiku. Skandynawskie nazwy miejscowości mieszają się z niemieckimi na terenach położonych na północ od rzeki Eider, gdzie dominują rozproszone gospodarstwa rolne i małe wioski. Duńskie gospodarstwa rolne nie rozciągają się jednak na południe od miasta Szlezwik. Na obszarze od Szlezwiku na północ do Flensburga występuje mieszanka gospodarstw saksońskich i duńskich, podczas gdy na północ od Flensburga najczęściej spotyka się prostokątne, zamknięte zagrody jutlandzkie. Większość ludzi w niemieckiej części Szlezwiku mówi dialektem dolnoniemieckim, podczas gdy większość w duńskiej części regionu mówi po duńsku.