The Birds, powieść autorstwa Tarjei Vesaas, wydana w 1957 roku.
Nie należy mylić z opowiadaniami Daphne du Maurier i scenariuszem do ptasiego horroru Hitchcocka, jest to o wiele bardziej powściągliwy i przejmujący romans jednej z najwybitniejszych skandynawskich pisarek XX wieku. I to – wraz z Pałacem lodowym – jest prawdopodobnie najlepsza powieść Vesaasa.
Ptaki opowiada o relacji rodzeństwa prostodusznego chłopca, Mattisa, i jego starszej siostry, Hege, która jest jego emocjonalnym i fizycznym opiekunem. Mieszkają razem nad jeziorem w głębi Norwegii, ale Hege jest znużona swoim zamkniętym światem samopoświęcenia. Katalizator zmian pojawia się, gdy Mattis, odgrywający rolę przewoźnika, przyprowadza do domu swojego jedynego i prawdziwego pasażera. Jørgen jest wędrownym drwalem, który potrzebuje dachu nad głową na noc, zwłaszcza że przeciekająca łódź Mattisa sprawiła, że jego plecak częściowo przemókł. Hege jest jednocześnie zdenerwowana i zafascynowana nowym przybyszem – ku konsternacji Mattisa. Dynamika ich relacji jest wnikliwie obserwowana, a denouement jest szczególnie przejmujący, jak również ujawnia częściową wskazówkę do tytułu.
Vesaas był głównym wyrazicielem stylu zwanego landsmål lub „język wiejski”, lub Nymorsk („New Norwegian”), jak to było później znane. W całkowicie wiarygodnych dialogach, Ptaki opisują bardzo naładowane relacje i doświadczenia w oszałamiająco pierwotnym krajobrazie. Powieść może być również traktowana jako alegoryczna i symboliczna – serdeczny apel o tolerancję dla outsiderów.
.