Published on 07/30/2013
KATEGORIE: Being Human
His Ideas Are a Linchpin of Modern Science
Image by Nickolae
Charles Darwin jest centralnie ważny w rozwoju idei naukowych i humanistycznych, ponieważ po raz pierwszy uświadomił ludziom ich miejsce w procesie ewolucji, gdy najpotężniejsza i najinteligentniejsza forma życia odkryła, jak ewoluowała ludzkość. Teoria ewolucji przez dobór naturalny została po raz pierwszy przedstawiona przez Darwina w O pochodzeniu gatunków, opublikowanym w 1859 roku, a jego teoria jest nadal powszechnie akceptowana jako najlepsze dostępne wyjaśnienie sposobu, w jaki rozwinęło się życie na tej planecie.
Ojciec Darwina był wiejskim lekarzem w Shrewsbury i okolicach, a młody Karol dorastał w rozszerzonej rodzinie, która dobrze znała wieś i jej zajęcia. Jego dziadkiem był Erasmus Darwin, wybitny przyrodnik i poeta. Jako chłopiec zbierał chrząszcze, ćmy i inne ciekawostki, a wraz z bratem przeprowadzał proste eksperymenty chemiczne na strychu ich dużego domu. Uczęszczał do szkoły w Shrewsbury, gdzie nie radził sobie szczególnie dobrze – bardziej interesowały go chrząszcze niż gramatyka łacińska. Nie odnosił też sukcesów na uniwersytecie. Ojciec namówił go do studiowania medycyny, ale nie ukończył studiów medycznych w Edynburgu, ponieważ uznał je za „nieznośnie nudne” i nie mógł znieść widoku krwi. Udał się więc na Uniwersytet Cambridge, aby studiować teologię, ale i tu były ciekawsze zajęcia niż studia. W Cambridge poznał Adama Sedgwicka, głównego inicjatora rozwoju nauki geologii, któremu towarzyszył w wyprawach terenowych do Północnej Walii i innych miejsc. Poznał również i nauczył się wiele od profesora Henslowa, wspaniałego nauczyciela i przyjaciela, z którym ścigał ćmy i motyle po torfowiskach z wielką siecią i nauczył się klasyfikować rośliny.
W 1830 roku, kiedy Darwin miał zaledwie 22 lata, Henslow dowiedział się o zbliżającym się wypłynięciu statku badawczego Królewskiej Marynarki Wojennej, HMS Beagle, który potrzebował przyrodnika. Czy Karol chciałby popłynąć? Karol skorzystał z okazji. Jego ojciec niechętnie wyraził zgodę, a statek wypłynął z Plymouth 27 grudnia 1831 roku. Głównym celem było sporządzenie dobrych map morskich części Ameryki Południowej, co było specjalnością kapitana Fitzroya, który był również dość fundamentalistyczny w swoich poglądach religijnych. To właśnie podczas badania Wysp Galapagos Darwin poczynił wiele obserwacji, które ostatecznie doprowadziły do powstania jego teorii ewolucji przez dobór naturalny, choć wtedy ledwie pojmował jej znaczenie. „Historia naturalna tych wysp jest niezwykle ciekawa” – napisał w swoim dzienniku. I tak było: dziesięć skalistych wysp było domem dla wielu roślin i zwierząt, które były podobne do tych z sąsiedniej Ameryki Południowej, ale z wyraźnymi różnicami. Połowa gatunków ptaków żyjących na tych wyspach nie występuje nigdzie indziej na naszej planecie. Każda wyspa miała swój własny gatunek. Jak do tego doszło? Czy tę niezwykłą różnorodność można wytłumaczyć tym, że Bóg stworzył wszystkie gatunki na Ziemi w ciągu sześciu dni? Czy te różnice, które widział na Galapagos, mogły mieć coś wspólnego z ogromną skalą czasu geologicznego, o której dowiedział się od geologów takich jak Sedgwick? W nieśmiały sposób Darwin spierał się o te kwestie z kapitanem Fitzroyem, którego dogmatyczna wiara religijna działała jak użyteczny bodziec, choć żaden z nich nie zdawał sobie z tego sprawy w tamtym czasie. Darwin uważał, że unikalne gatunki Galapagos nie mogły zostać stworzone specjalnie dla każdej z wysp, lecz musiały wyewoluować z podobnych przodków przeniesionych z lądu stałego i zmytych na wyspach. Ale jak doszło do tej ewolucji?
.