MADDIE SOFIA, HOST:
Słuchacie SHORT WAVE z NPR.
Hej, wszyscy. Maddie Sofia z reporterką SHORT WAVE Emily Kwong.
EMILY KWONG, BYLINE: Hej, Maddie.
SOFIA: Hej, Kwong. Jesteście gotowi na trochę zabawy?
KWONG: O tak. Potrzebujemy tego.
SOFIA: Tak, na 100%. Te ostatnie kilka tygodni społecznego dystansu czuło się jak wieczność.
KWONG: Ale wiosna jest tutaj.
SOFIA: Tak, sezon pszczół zapylających kwiaty, świeżo skoszonych trawników i, nawet teraz, mój ulubiony, sezon egzaminów końcowych.
KWONG: Który, z wieloma szkołami i uniwersytetami odwołującymi osobiste nauczanie w odpowiedzi na koronawirusa, wiele sal lekcyjnych przeszło na technologię cyfrową. Jenn Stroud Rossmann jest profesorem inżynierii mechanicznej w Lafayette College. Ona i jej mąż, który również jest profesorem inżynierii, urządzili swoją jadalnię z drewnianych płyt przybitych gwoździami, aby utrzymać kamery prosto do transmisji swoich lekcji. Nie wspominając o…
JENN STROUD ROSSMANN: Wachlarz laptopów, tablice, notatki z zajęć i wiele filiżanek kawy.
KWONG: Wszystko gotowe. Dobra robota.
ROSSMANN: (Śmiech).
KWONG: Ile czasu zajęło ci sfinalizowanie mobilnej klasy – zdalnej klasy w jej ostatecznej formie?
ROSSMANN: To znaczy, to jest iteracyjne, jak wszystkie projekty inżynierskie, prawda?
KWONG: Jasne.
ROSSMANN: Więc możemy to zmienić w każdej chwili i kontynuować prototypowanie.
SOFIA: Klasyczny profesor inżynierii – zawsze prototypowanie.
KWONG: To prawda. Specjalnością Jenn jest mechanika płynów, czyli zachowanie się cieczy i gazów. Jej badania koncentrują się na tym, jak krew przepływa przez ciało, gdzie zwalnia, a gdzie zaczyna wirować.
ROSSMANN: Tak, więc zdecydowanie zawsze poruszam ten temat na przyjęciach. I co dziwne, ktokolwiek z kim rozmawiam, staje się naprawdę spragniony i nagle rzuca się do baru.
SOFIA: Kim są ci ludzie? Dlaczego nie chciałbyś się dowiedzieć czegoś o fizyce krwi?
KWONG: Cóż, na szczęście ucieczka od wiedzy nie jest opcją dla studentów inżynierii Jenn. Więc lata temu wymyśliła sposób, aby uczynić cały ten temat bardziej interesującym poprzez praktyczne działanie.
ROSSMANN: Uwielbiam baseball. Więc zawsze szukam sposobów, aby podzielić się ze studentami tym, co kocham, kropka. Ale fakt, że kocham również mechanikę płynów oznaczał, że szukałem sposobów, aby uczniowie byli podekscytowani mechaniką płynów.
KWONG: A jej kariera nauczycielska jest godna uwagi za połączenie tych dwóch rzeczy. Zaczęło się od piłek baseballowych, ale Jenn szybko przyjęła piłkę Wiffle Ball. W 2002 roku zaczęła używać piłek Wiffle Ball do nauczania mechaniki płynów…
SOFIA: Uwielbiam to.
KWONG: …studentów i przeprowadzać eksperymenty w tunelu aerodynamicznym.
SOFIA: Więc mówimy o piłkach Wiffle’a – plastikowych piłkach w stylu baseballowym z dziurami?
KWONG: Tak, ale tylko te oficjalnie oznakowane piłki Wiffle’a z prostokątnymi dziurami tylko z jednej strony, lepiej nadające się na podwórka niż stadiony, produkowane w moim rodzinnym stanie Connecticut.
SOFIA: Dziwny flex, ale OK. Kontynuuj.
KWONG: Słuchaj; to jedna z niewielu rzeczy, z których jestem dumny będąc z Connecticut.
SOFIA: (Śmiech).
KWONG: Ale to co jest interesujące w piłkach Wiffle Balls to to, że nie potrzebujesz dobrego ramienia miotacza, aby je podkręcić. Ale nawet producent nie wie, dlaczego tak się dzieje. Ich strona internetowa mówi, z przymrużeniem oka, cytuję, „do dziś nie wiemy dokładnie, dlaczego to działa. Po prostu działa.”
SOFIA: Szczerze, brzmi jak pytanie badawcze.
KWONG: Dokładnie.
(DŹWIĘK MUZYKI)
KWONG: Pytanie badawcze, z którym Jenn i jej studenci zmierzyli się z głową.
(DŹWIĘK MUZYKI)
NIEZNANY ARTYSTA MUZYCZNY: (Śpiew) Take me out to the ballgame.
SOFIA: Więc dzisiaj w programie, nauka o amerykańskiej rozrywce, jak profesor college’u i jej studenci złamali osobliwą fizykę krzywej Wiffle Ball.
(SOUNDBITE OF MUSIC)
UNIDENTYFIKOWANY ARTYSTA MUZYCZNY: (Singing) Play ball.
SOFIA: OK, Kwong, więc chcę zacząć od krótkiej historii Wiffle Ball, ponieważ tam, gdzie dorastałem w Ohio, naszym ulubionym pociskiem sportowym jest ta mała piłka nożna Nerf, którą rzucasz i ona krzyczy, gdy przechodzi przez powietrze. Wiesz o czym mówię?
KWONG: Jasne. Cóż, w Connecticut, mój tata i ja graliśmy w tę świetną grę, w której rzucałem mu piłkę Wiffle, a celem – jedynym celem – było trafienie nią w dom i wysłanie mnie za nią w pogoń.
SOFIA: Masz przechlapane w tej grze, Kwong. Ale dla mnie to brzmi dobrze. Więc kto to wymyślił?
KWONG: Historia mówi, że latem 1953 roku David N. Mullany obserwował swojego syna, jak rzucał perforowaną plastikową piłką golfową zamiast zwykłej piłki baseballowej, ponieważ denerwowali się, że wybiją szyby.
SOFIA: To znaczy, byłem tam. Idź dalej.
KWONG: A ramię jego syna, zaczęło boleć od ćwiczenia niektórych z tych sztuczek, które widzisz w baseballu – sliderów i curveballów. David Mullany, który po powojennym boomie na tworzywa sztuczne sam nie miał pracy, chciał wymyślić lekką alternatywę dla piłki baseballowej, która chroniłaby ramię jego syna. Najwyraźniej był miotaczem semipro, więc wiedział, co robić.
SOFIA: Szczerze mówiąc, co za dobry tata.
KWONG: Prawda? Zdobył więc plastikowe części używane do pakowania butelek perfum, wyciął w nich otwory i testował różne wersje z synem. I zgodzili się, że piłka z ośmioma podłużnymi otworami po jednej stronie, które są w kształcie prostokąta, ale z zaokrągloną krawędzią, działa najlepiej. I tak narodziła się piłka Wiffle. A jej konstrukcja nie zmieniła się od 1953 roku.
SOFIA: Mam cię. OK, więc jak dokładnie piłka jest zakrzywiona?
KWONG: Cóż, jeśli spojrzysz na instrukcję wewnątrz pudełka…
SOFIA: OK, OK.
KWONG: …zobaczysz, że to wszystko zależy od tego jak rzucasz i w którą stronę skierowane są otwory, kiedy to robisz.
(ODSŁUCH ARCHIWUM)
NIEZNANA OSOBA: Dla podkręconego strzału w górę, podaj bokiem z otworami na górze. Przy podrzucie z ligi głównej, podawaj sidearm z otworami na dole. To takie proste.
SOFIA: Kwong, co to jest?
KWONG: To jest reklama piłki Wiffle z 1960 roku, w której miotacz Jankesów, Whitey Ford, pokazuje różne zagrania, ponieważ to, co jest niezwykłe w piłce Wiffle, z punktu widzenia fizyki, to fakt, że otwory są po jednej stronie, prawda?
ROSSMANN: Jeśli rzucisz nią prawidłowo, uzyskasz asymetrię w sposobie przepływu powietrza wokół piłki. A to spowoduje, że piłka będzie miała na sobie siłę, która sprawi, że pójdzie w innym kierunku.
KWONG: Asymetria – to jest to, co sprawia, że Wiffle Ball tak dynamiczny i osoba, która nie jest super silny w stanie rzucać trudne boiska i zakrzywić piłkę. Ulubionym Jenn jest, gdy punkt otwory bezpośrednio na pałkarza i spróbować zwolnić go z jak najmniej spin jak to możliwe.
ROSSMANN: Ponieważ otwory nie zakłócać przepływ powietrza wokół piłki i ponieważ Wiffle Ball jest tak bardzo lekki, to jest bardzo niestabilny trajektorii. I tak właśnie rzuca się kastet z piłką Wiffle’a. To po prostu bobbles i tańczy wszędzie w znacznie mniej przewidywalny sposób niż inne sztuczki pitches.
SOFIA: Dziki. OK, więc piłki Wiffle’a zakrzywiają się na wszystkie możliwe sposoby. Ale, jak? Bo wspomniałeś wcześniej, wiesz, firma powiedziała, nawet nie wiemy, dlaczego to działa, ale powinieneś to kupić.
KWONG: To świetny marketing, szczerze mówiąc. Więc to był temat intensywnej debaty na czatach online.
(LAUGHTER)
KWONG: Pytanie brzmi, jak otwory wpływają na trajektorię piłki?
SOFIA: Do tego właśnie służy Internet.
KWONG: Tak, do poruszania tematów naszych czasów. Więc chodzi o to, że istnieje cała ta kultura modyfikacji piłek Wiffle’a, gdzie ludzie, oni pocierają lub drapią plastik, albo kroją piłkę nożem, modyfikując rozmiar i kształt otworów.
SOFIA: Wow, wow, wow.
KWONG: Tak. I są filmy instruktażowe takie jak te, gdzie widzimy jak Kyle Schultz, członek-założyciel Major League Wiffle Ball, kładzie piłkę Wiffle Ball gładką stroną do dołu na swoim podjeździe.
(DŹWIĘK ARCHIWALNEGO NAGRANIA)
KYLE SCHULTZ: Upewniam się, że mam każdą…
SOFIA: Czekaj; czy istnieje liga Major League Wiffle Ball?
KWONG: Och, Sofia, nie masz pojęcia (śmiech).
SOFIA: Miałeś zamiar to pominąć? Jest główna liga dla Wiffle Ball?
KWONG: Nie mam pojęcia. Nie masz pojęcia. Play the tape.
(SOUNDBITE OF ARCHIVED RECORDING)
SCHULTZ: Upewniam się, że każda część piłki jest poobcierana. To, co to daje, to lepsza kontrola. Piłka będzie poruszać się w sposób bardziej przewidywalny, w przeciwieństwie do sytuacji, w której nie jest wytarta. I to jest to, czego naprawdę chcemy dla naszych miotaczy w tej lidze.
SOFIA: Szczerze mówiąc, jeśli nie oszukujesz, nie próbujesz, Kwong.
KWONG: Ale to nie jest oszukiwanie. To jest część kultury Wiffle Ball.
SOFIA: Jasne, OK.
KWONG: Nikt tak naprawdę nie badał naukowo, jak otwory i wszelkie późniejsze modyfikacje wpływają na piłkę, dopóki nie pojawiła się Jenn Stroud Rossmann.
ROSSMANN: To była dla mnie zupełnie nowa zagadka do rozwikłania i zbadania.
KWONG: Tak więc we wczesnych latach sześćdziesiątych, ona i jej studenci zaczęli przeprowadzać eksperymenty używając tunelu aerodynamicznego na kampusie Lafayette College. Wbijali piłki Wiffle’a na szpikulec, by trzymać je w miejscu pod różnymi kątami i manipulowali prędkością powietrza i szybkością wirowania, by zmierzyć kolejne siły na piłce.
SOFIA: Jestem tak zazdrosna o tę klasę. Miałam zero tuneli aerodynamicznych w mojej edukacji.
KWONG: Prawda? A praca badawcza, dzięki której Jenn zyskał reputację głównego naukowca w dziedzinie aerodynamiki piłek Wiffle’a, ukazała się w 2007 roku w American Journal of Physics.
SOFIA: Więc, jak, 60 lat po tym, jak Wiffle Ball został wykonany.
KWONG: Tak. Zajęło to trochę czasu, ale Jenn wpadła na to, co dzieje się w powietrzu, które przechodzi przez otwory i zostaje uwięzione wewnątrz piłki, co ona i jej współautor, Andrew Rau, znaleźli sposób na pomiar.
ROSSMANN: I tak umieściliśmy w piłce coś, co nazywa się anemometrem z gorącym drutem. Jest więc w tunelu aerodynamicznym i teraz mierzymy, co się dzieje nad nią, na niej i w jej wnętrzu.
SOFIA: Tak, tak, jasne, nie, fizyka.
KWONG: Dobra robota, Sofia.
SOFIA: Tak.
SOFIA: Tak, znam.
KWONG: …Zasadniczo, powietrze recyrkuluje i tworzy wiry, które działają na piłkę od wewnątrz. Jej badania nie tylko pokazały, że te wiry istnieją, ale także, że ich wpływ na piłkę zależał, po pierwsze, od prędkości, z jaką piłka została rzucona, a po drugie, od orientacji piłki w momencie jej wybicia.
ROSSMANN: I tak można było zauważyć, że wraz ze zmianą prędkości piłki, zmieniał się rodzaj bitwy pomiędzy efektami zewnętrznymi i wewnętrznymi.
SOFIA: Bitwa pomiędzy powietrzem poruszającym się na zewnątrz i wewnątrz piłki?
KWONG: Dokładnie.
SOFIA: Przybijam.
KWONG: Za pomocą modelowania komputerowego, Jenn i Andrew pokazali szczegółowo jak ta bitwa się rozgrywa i czy zewnętrzny czy wewnętrzny przepływ powietrza ma większy wpływ na ostateczną trajektorię piłki.
SOFIA: OK, daj mi jakiś przykład.
KWONG: Jasne. Cóż, jeśli rzucisz piłkę pod pewnym kątem i z wystarczająco dużą prędkością, ten wewnętrzny przepływ powietrza może faktycznie spowodować, że piłka zakrzywi się z dala od pozycji wyjściowej otworów, co spowoduje, że rzucisz sinkera.
SOFIA: Och, jak ten denerwujący rzut, w którym piłka spada, zanim do ciebie dotrze i trudno ją trafić?
KWONG: Tak. Scuffing zmienia całkowicie tor lotu piłek Wiffle’a. Ludzie, którzy to robią, są w zasadzie fizykami-amatorami eksperymentującymi z przepływem powietrza.
SOFIA: OK. Więc w zasadzie prędkość i kąt rzutu decydują o tym, jak rozgrywa się walka powietrza wewnątrz i na zewnątrz piłki. I scuffing go odgrywa rolę, zbyt.
KWONG: Tak. A Jenn, tak przy okazji, uwielbia kulturę majsterkowania przy piłkach Wiffle’a. Przez lata gracze wysyłali jej swoje zniszczone piłki Wiffle’a. Pierwszą z nich pamięta bardzo wyraźnie. Przyszła zapakowana w papier z torebki na lunch.
ROSSMANN: I ręcznie napisano na niej profesor Rossmann. A w środku była tylko kartka z tą piłką. A na małym skrawku papieru było napisane: „Zobacz, czy uda ci się to rozgryźć”.
SOFIA: Czuję, że to dziwny naukowy list gończy. Wiesz, co mam na myśli? Jasne. Twój umysł zapuszcza się w naprawdę dziwne miejsca. Ale tak, ona przepuszcza te podarowane piłki Wiffle’a przez tunel aerodynamiczny. I ona i jej studenci, właściwie teraz składają razem coś w rodzaju atlasu wzorów ścierania i cięcia nożem i ich odpowiadającej wydajności aerodynamicznej. Dla niej, piłka Wiffle’a, to idealny sposób na połączenie formalnej edukacji z zabawnym eksperymentowaniem.
ROSSMANN: Czasami nauka jest nauczana tak, jakby była jak to monolityczne ciało wiedzy, które zostało zapisane w kamieniu. A my zapominamy opowiadać historie o tym, że nie, to ludzie stworzyli tę wiedzę, a zrobili to potykając się, próbując różnych rzeczy i mając złe pomysły…
SOFIA: Tak. Kazanie.
ROSSMANN: …I ucząc się na tym w kółko. A im bardziej jest to ludzkie, tym bardziej jest to możliwe dla każdego studenta, jak sądzę, aby zobaczyć siebie jako potencjalnego wykonawcę nauki.
SOFIA: Kwong, naprawdę nauczyłeś mnie dzisiaj kilku nowych rzeczy, co, prawdę mówiąc, jest bardzo łatwe, jeśli chodzi o fizykę. Ale chodzi o to. Wszyscy jesteśmy teraz społecznie zdystansowani. Więc ty i ja, nie będziemy grać w Wiffle Balling w najbliższym czasie.
KWONG: Nie, prawdopodobnie najlepiej jest uprawiać sport z ludźmi w twoim domu, prawda? – Z którymi już się schroniłeś w domu. Sprawdziłbym też lokalne i stanowe przepisy dotyczące dostępu do parku. A jeśli masz podwórko, to oczywiście jest to twoje królestwo. Możesz tam robić, co chcesz. A jeśli chcesz rzucać piłką, korespondent sportowy NPR Tom Goldman sugeruje, abyś mył ręce przed i po grze i polerował piłkę Wiffle Ball lub jakikolwiek inny sportowy pocisk, którego używasz, chusteczką antybakteryjną. Ale wyjście na zewnątrz w bezpieczny sposób i zabawa to naprawdę dobra rzecz do zrobienia w takim czasie.
SOFIA: W porządku, Emily Kwong, dziękuję za tę małą chwilę radości z Wiffle Ball.
KWONG: Zawsze, Maddie, zawsze.
(SOUNDBITE OF MUSIC)
SOFIA: Ten odcinek został uczciwie wyprodukowany jakoś przez Rebeccę Ramirez, edytowany przez Viet Le i fact-checked przez Emily Vaughn. Jestem Maddie Sofia.
KWONG: A ja jestem Emily Kwong.
SOFIA: Zobaczymy się jutro z kolejnymi SHORT WAVE od NPR.
(SOUNDBITE OF MUSIC)
Copyright © 2020 NPR. Wszelkie prawa zastrzeżone. Odwiedź nasze warunki korzystania z witryny i strony z zezwoleniami pod adresem www.npr.org, aby uzyskać więcej informacji.
NPR transkrypcje są tworzone w pośpiechu przez Verb8tm, Inc, wykonawcę NPR, i produkowane przy użyciu zastrzeżonego procesu transkrypcji opracowanego z NPR. Ten tekst może nie być w ostatecznej formie i może być aktualizowany lub poprawiany w przyszłości. Dokładność i dostępność mogą się różnić. Autorytatywnym zapisem programu NPR jest zapis audio.