W 1871 r. powstały dwa nowe główne państwa Europy: Cesarstwo Niemieckie i Królestwo Włoch. Nowe Cesarstwo Niemieckie, pod ręką Otto von Bismarcka, było kierowane ostrożnie, zawsze mając oko na Francję, ponieważ wojna francusko-pruska (1870?71) pozostawiła Francję spragnioną zemsty i odzyskania utraconych prowincji Alzacji i Lotaryngii.
W 1882 r. Włochy, rozgniewane na Francję głównie dlatego, że Francja udaremniła włoskie posunięcie, zajmując Tunis, podpisały kolejny tajny traktat, który wiązał je z Niemcami i Austro-Węgrami. W ten sposób powstał Trójprzymierze. Był on okresowo odnawiany aż do roku 1913. W 1882 r. do sojuszu dołączyła Serbia, w efekcie zawierając traktat z Austro-Węgrami. W 1883 r. dołączyła do niego Rumunia i w ten sposób powstał potężny blok środkowoeuropejski. Włochy od początku nie były tak mocno związane z żadnym ze swoich sojuszników, jak Niemcy i Austro-Węgry ze sobą. Włochy były w rzeczywistości rywalem Austro-Węgier na Bałkanach, a zwłaszcza w walce o kontrolę nad Adriatykiem; ponadto pozostawały nierozwiązane problemy terytorialne (patrz irredentyzm). Trójprzymierze skierowało jednak historię dyplomacji na nowe tory.
- Wstęp
- Powstanie Trójprzymierza
- Powstanie Potrójnej Ententy
- Wschodząca burza
- Bibliografia
.