Statki wikingów
Statki wikingów były kluczem do ich sukcesu. Chociaż metody budowy pozostały takie same, w okresie wikingów wyprodukowano i rozwinięto kilka typów statków.
Długopokładowiec jest najbardziej znanym z nich. Wiemy z sag islandzkich i norweskich, że te okręty wojenne często miały nazwy i były uważane za ostateczną broń i symbol statusu. Statek z Oseberg pokazuje, że statki te mogły być również misternie rzeźbione – taka dekoracja podkreślała symboliczną wartość statku. Długie okręty z późniejszej epoki wikingów były wysoce wyspecjalizowanymi jednostkami, które konstruowano z myślą o osiąganiu dużych prędkości i transporcie wojska. Ich długi, wąski kształt czynił je szybkimi na wodzie, ale oznaczał również bardzo ograniczoną pojemność ładunkową. Zazwyczaj na pokładzie mieściły się tylko tygodniowe zapasy, co stawiało logistyczne wymagania przed wyprawami wikingów.
Jednakże istniały również inne typy statków, które były równie ważne dla Wikingów. Jednym z nich był statek handlowy. Podobnie jak okręt wojenny, ten typ statku był produkowany w różnych rozmiarach. Począwszy od małych statków, które mogły transportować towary po duńskich wodach, po duże statki oceaniczne o ładowności do 60 ton.
Wiedza dotycząca nawigacji i umiejętności znajdowania drogi została utracona w ciągu około 1000 lat od końca epoki wikingów. Wiemy z norweskiego średniowiecznego źródła pisanego Hauksbók, że namiary były brane na podstawie obiektów geograficznych i że żeglarze kierowali się również słońcem i gwiazdami. Pochmurna pogoda na otwartym morzu musiała z pewnością sprawiać Wikingom problemy, ale z drugiej strony posiadali oni o wiele większą wiedzę o przyrodzie niż my dzisiaj. Na przykład dzikie zwierzęta mogły im powiedzieć o swoim położeniu i odległości od lądu. Należały do nich gatunki ptaków, które zawsze pozostają w pewnej odległości od swoich gniazd, oraz migrujące wieloryby.