wilk szary
LIFE SPAN: 20 lat pod opieką człowieka, średnio 12-13 w środowisku naturalnym.
RANGE: Wilki są zdolne do adaptacji i żyją w wielu różnych siedliskach, od lasów deszczowych południowo-wschodniej Alaski do arktycznej tundry wzdłuż Morza Beauforta. Wilk występuje na całym kontynencie Alaski, na wyspie Unimak na Aleutach i na wszystkich głównych wyspach południowo-wschodniej Alaski z wyjątkiem Admiralty, Baranof i Chichagof. Różne rasy i podgatunki Canis lupus istnieją w dolnych 48 stanach, Kanadzie, Europie i Azji.
WIELKOŚĆ: Dorosłe wilki męskie na Alasce ważą od 85-115 funtów, ale czasami osiągają 145 funtów. Samice są 5-10 funtów lżejsze niż samce i rzadko ważą więcej niż 110 funtów. Wilki osiągają dorosłe rozmiary w wieku około 1 roku.
ŻYWIENIE: Wilki są mięsożercami i duża zwierzyna jest ich główną ostoją. Skupiają się na karibu na północy, jelenie Sitka black-tailed w południowo-wschodniej Alasce i łosie w dużej części stanu. Wilki zazwyczaj polują w grupach, aby upolować duże zwierzęta. Wilki są oportunistami i indywidualnie uzupełniają swoją dietę bobrami i małymi ssakami, takimi jak norniki, lemingi, wiewiórki ziemne i zające śnieżne. Wilki poszukują również padliny i przeczesują plaże w poszukiwaniu pożywienia wzdłuż wybrzeża. Będą również łapać i jeść łososia, gdy jest dostępny.
ZACHOWANIE: Wilki są społeczne i żyją w stadach, które na ogół są grupami rodzinnymi. W skład sfory wchodzą rodzice, młode z danego roku i często potomstwo z poprzednich lat. Od czasu do czasu do watahy mogą dołączyć wilki niespokrewnione. Wilki rodzicielskie w stadzie nazywane są parą alfa lub wilkami naczelnymi. Jeśli jedno z tych zwierząt alfa umrze, pozostały wilk alfa zaakceptuje nowego partnera, zwykle spoza watahy. Średnia wielkość watahy to siedem wilków. Czasami zdarzają się większe watahy, liczące ponad 20 wilków, w skład których mogą wchodzić dwa lub trzy mioty szczeniąt pochodzące od więcej niż jednej samicy. Na większości obszarów watahy wilków pozostają w obrębie terytorium, którego bronią przed wtargnięciem innych wilków. Granice terytoriów mogą się z czasem zmieniać, w zależności od obfitości i rozmieszczenia ofiar na danym terytorium. Terytoria mogą być mniejsze niż 100 mil kwadratowych w południowo-wschodniej Alasce na wyspach, gdzie jelenie występują licznie, ale mogą przekraczać 1000 mil kwadratowych w Arktyce i w głębi Alaski, gdzie zagęszczenie ofiar jest niskie. Wilki są bardzo mobilne i mogą pokonywać 20 lub więcej mil w ciągu jednego dnia. Mogą podróżować setki mil, gdy opuszczają swój obszar urodzenia, aby znaleźć terytorium.
KONSERWACJA: Populacje wilków wydają się być stabilne w stosunku do liczb historycznych, a wilki zamieszkują cały swój tradycyjny zasięg z wyjątkiem największych miast. Wilki nigdy nie były zagrożone na Alasce. Wahania liczebności populacji wilków są ściśle związane ze zmianami liczebności populacji zwierząt będących ich ofiarami. Wilki na Alasce są zarządzane zarówno jako zwierzęta łowne jak i futerkowe. Aby przeczytać więcej informacji na temat statusu wilków w różnych regionach Alaski, odwiedź stronę Departamentu Ryb i Gier Alaski.